VW Lupo algemeen
Hieronder een beschrijving van de VW Lupo 1.4 16V door Autoweek.nl
Als Comfortline is de kleine Volkswagen Lupo op zijn luxueust. Als 1.4 16V is hij de op een na krachtigste uitvoering. Dat lijkt een recept voor maximaal genieten in mini-maten. Of is het juist minimaal genieten bij maximale ruimtebenutting?
De Lupo kent weinig opsmuk in deze 1.4 16V-uitvoering. Ook al betreft het hier een Comfortline-uitvoering. Van buiten valt het niet eens zo op. Hij heeft gewoon wieldeksels, maar de bumpers zijn in de kleur van de carrosserie gespoten. We hebben een wisser achterop, twee buitenspiegels en natuurlijk dat guitige Lupo-smoeltje waarop het net lijkt alsof we breedstralers standaard hebben. En dat alles voor zo"n f 27.100 (e 12.295). Maar binnen in de VW krijg je wel een klap in je gezicht. Elk van de twee deuren (en de achterklep en de tankdop) moeten apart met het sleuteltje worden geopend. Indianen-rood metaal glimt je overal tegemoet en ramen openen betekent slingeren, zwaar slingeren. Het doet ons meteen denken aan vroeger. Bij deze VW moeten we voelen dat we "maar" 27 mille (e 12.250) uitgeven. In de zetels worden we goed omarmd, de bestuurdersstoel is in hoogte verstelbaar en het stuurwiel staat voor ons lekker geplaatst. Over de plaatsing van de pook van de vijfbak hebben we geen klachten, die ligt heel natuurlijk op de plek waar je toch al wilde graaien. De bak schakelt niet super flitsend.
Helaas, helaas. Wie stilletjes had gehoopt dat deze Lupo toch een soort GTI in vermomming zou zijn, komt bedrogen uit. Daarvoor komt hij te kort. En dat zit hem niet alleen in de motorische prestaties, maar ook in het onderstel. De Lupo is hiervoor niet verfijnd genoeg. Wat schort eraan? De auto helt te snel en te veel over en heeft bovengemiddeld last van onderstuur. Wie inzet voor een bocht, krijgt al gauw te maken met een auto die liever rechtdoor wil schuiven. Daarentegen is het contact met het wegdek bij slechte ondergrond prima. Op een belabberd straatoppervlak blijft de Lupo oneffenheden goed verwerken, hij strijkt ze redelijk glad en volgt z"n spoor koersvast. Dat voelt erg volwassen aan. We zitten goed en comfortabel in de VW - al worden we wel teveel op een oor gelegd - maar voelen we ons wel weer alsof we Polo rijden op de klinkers. Nog even over de remmen. ABS is een optie van zo"n f 1.895 (e 860), desondanks zijn we onderweg met een goed stel remmen. Er is wel wat pedaaldruk nodig, maar kaarsrecht en stabiel stoppen doet hij.
Helaas, helaas. Wie stilletjes had gehoopt dat deze Lupo toch een soort GTI in vermomming zou zijn, komt bedrogen uit. Daarvoor komt hij te kort. En dat zit hem niet alleen in de motorische prestaties, maar ook in het onderstel. De Lupo is hiervoor niet verfijnd genoeg. Wat schort eraan? De auto helt te snel en te veel over en heeft bovengemiddeld last van onderstuur. Wie inzet voor een bocht, krijgt al gauw te maken met een auto die liever rechtdoor wil schuiven. Daarentegen is het contact met het wegdek bij slechte ondergrond prima. Op een belabberd straatoppervlak blijft de Lupo oneffenheden goed verwerken, hij strijkt ze redelijk glad en volgt z"n spoor koersvast. Dat voelt erg volwassen aan. We zitten goed en comfortabel in de VW - al worden we wel teveel op een oor gelegd - maar voelen we ons wel weer alsof we Polo rijden op de klinkers. Nog even over de remmen. ABS is een optie van zo"n f 1.895 (e 860), desondanks zijn we onderweg met een goed stel remmen. Er is wel wat pedaaldruk nodig, maar kaarsrecht en stabiel stoppen doet hij.
Gretig
Vijfenzeventig pk. Normaliter komen we daarvoor ons bed niet uit, maar met een wagengewicht van 890 kg valt er wellicht toch nog plezier te maken. En... dat klopt! Die Lupo met z"n sportieve brom pakt verrassend gretig op in de lagere versnellingen. Zo gretig, dat "ie de indruk wekt een hele snelle auto te zijn. Een tweedeurs hatchback van drie"nhalve meter, die kan nooit echt praktisch zijn. En dat is natuurlijk helemaal waar. Het moet uit de lengte of de breedte komen. Het is links en rechts proppen en inschikken en altijd centimeterwerk. Verrassing: de VW Lupo is op de achterbank relatief ruim. Centimeters tellen zwaar in deze klasse. De instap naar de achterbank is door dat Easy-entry-systeem ook goed. Stoel en zitting gaan beide naar voren en da"s lekker.
Waar de Volkswagen ook mee scoort, is de breedte van het interieur. Maar, zoals gezegd, het moet uit de lengte of de breedte komen. En de Lupo, met die grappige kaarsrechte achterkant, heeft dus gigantisch ingeleverd op het onderdeel "bagageruimte". "t Is geen nieuws natuurlijk, maar wie een Lupo wil kopen, moet absoluut rekening houden met het feit dat je twee keer moet rijden voor je weekendboodschappen. Dus binnenruimte: hoera! Bagageruimte: boe!
Waar de Volkswagen ook mee scoort, is de breedte van het interieur. Maar, zoals gezegd, het moet uit de lengte of de breedte komen. En de Lupo, met die grappige kaarsrechte achterkant, heeft dus gigantisch ingeleverd op het onderdeel "bagageruimte". "t Is geen nieuws natuurlijk, maar wie een Lupo wil kopen, moet absoluut rekening houden met het feit dat je twee keer moet rijden voor je weekendboodschappen. Dus binnenruimte: hoera! Bagageruimte: boe!
Slingeren
Maakt de VW Lupo kans om bij ons voor de deur te worden geparkeerd? Het is zeker een auto waar je best plezier aan kunt beleven. Niet van de aankleding overigens, want we worden af en toe knap chagrijnig van het zelf moeten slingeren aan die raamslingers, lopen RSI op door het ontbreken van centrale vergrendeling en voelen ons bijna belazerd door al dat duidelijk zichtbare blik binnenin. Kan eigenlijk niet meer in deze tijd en voor dit geld. Maar ja, dan ga je rijden. En dan komt de zaak toch iets anders te liggen. Want dat doet "ie prima. Wie kan leven met "geen bagageruimte" heeft aan de leuke Volkswagen Lupo een lekkere "volwassen" auto.